Elk bedrijf heeft een naam. Bijvoorbeeld: De Vries. Maar dat zegt niet genoeg. Daarom wordt er vaak een bedrijfsomschrijving aan gekoppeld: De Vries Schoonmaakbedrijf. Nu weten we meer. Als ik die naam google, vind ik er al tien op de eerste pagina en dat gaat op de volgende pagina’s zo door. Dat schiet niet op.

Verzoeken om sponsoring, iedere ondernemer heeft ermee te maken. Heb je vroeger zelf enthousiast gevoetbald, dan hang je natuurlijk graag een reclamebord op bij jouw voetbalclub. Maar komt de voetbalclub van een dorp verderop met die vraag, dan word je al minder enthousiast. Je kunt gewoon niet op elk verzoek om sponsoring ingaan. Maar waar trek je een grens?

“Wilt u een kopje koffie?”
“Nee, dank u.”

In ons dorp heeft de laatste bank – de Rabo – haar deuren gesloten. Vanaf nu mag iedereen in regen en wind geld pinnen. En als we een bankmedewerker willen spreken, zijn we van harte welkom in de omliggende plaatsen. Ik snap het best. Iedereen heeft een computer en bijna iedereen betaalt digitaal. Ik heb bankrekeningen, een hypotheek en een bedrijf met een zakelijke rekening courant, maar heb al jaren geen bankmedewerker gezien.